666 401 339

Chronologia wydarzeń:

1428 r. Wieś Kuflew (pierwotnie zwana „Stokiem”) należała do Jasieńczykowa z Otwocka (wówczas Oborskich) - herb Roch

1515 Kościół został założony

1521 Nazwa wsi zmieniona z Stok na Kuflew. Nazwa pochodzi od polskiego „Kufel” - dzban / kufel do piwa, który pierwotnie pochodzi od niemieckiego „Kufe” - kadzi lub beczki piwa.

Wieś i posiadłość z XVII wieku należąca do Jana Meisner

1793 Nieruchomość (6750 hektarów) zostaje sprzedana Melchiorowi Lackiemu. Kuflew podlega Austrii.

1831 Dziedziczony przez 2 synów, Wincentego-Antoniego i Jana Nepomucena Lackiego. Nie ma spadkobierców. Bitwa pod Kuflewem 25 kwietnia 1831 r .: Wioska jest zniszczona przez rosyjską artylerię. Zobacz następujący link: Bitwa o Kuflew

1842 Weronika Korzbok-Łącka poślubia 27-letniego syna Jana Henyrka Dąbrowskiego, Bronisława Dąbrowskiego. Otrzymuje Kuflew jako posag.

1846 Bronisław Dąbrowski zostaje aresztowany za udział w powstaniu wielkopolskim. Miał być dowódcą Wisły, ale plany zostały udaremnione przez władze pruskie. Mówi się, że gen Oberpolicmajster Nesselrode dowiedział się o planach. Córka Nesselrode ostrzegła Dąbrowskiego i udało mu się uciec do Winnogór (okolice Poznania). Tam został aresztowany i postawiony przed sądem w Berlinie (proces berliński) i spędził 2 lata w więzieniu. Dworek zostaje w związku z tym skonfiskowany. Po uwolnieniu wyjeżdża do Winnogóry, aby kontynuować narodową walkę.



1863 Dworek zostaje zwrócony Weronice Lackich-Dąbrowskiej po tym, jak poznał cara Aleksandra II na balu i błagał o jego powrót. W ramach wdzięczności wzniosła wielki pomnik św. Atony na terenach parkowych. Archiwa wspominają:


Sygn.: 491 Tytuł: Akta dotyczące podania Weroniki z Łąckich Dąbrowskiej o powrócenie jej dóbr Kuflew [pow. stanisławowski, gub. warszawska] , w r. 1846 skonfiskowanych [w następstwie oskarżenia, że mąż petentki Bronisław Dąbrowski dowodził w r. 1846 w zbrojnym napadzie na Siedlce i w innych zaburzeniach w Królestwie Polskim.] [Wniosek Wydziału Próśb i Zażaleń o przekazanie sprawy do Rady Administracyjnej z przychylną opinią. Protokół rady Administracyjnej zawierający rozkaz cesarski o "zdjęciu w drodze szczególnej łaski" rzeczonej konfiskaty] Daty: 1862-1863 Opis: poszyt, s. 21 Dawna Sygn.: Sek. V/8, vol. 52; dawna sygn. AGAD 652 Język: pol., ros. Mikrofilm: 31415

1880 Umiera Bronisław Dąbrowski.

1897 Weronika Lackich-Dabrowski umiera bez spadkobiercy. Po jej śmierci Kuflew o powierzchni 6750 hektarów odziedziczył jej bratanek Lacki z Posadowa na terenie Poznania. Miał trudności z prowadzeniem tak dużej posiadłości. Dość szybko sprzedał go księciu Stanisławowi Lubomirskiemu.

1907 Posiadłość o powierzchni 6500 hektarów została sprzedana przez księcia Stanisława Lubomirskiego Michałowi Szweycerowi (1843–1919). Michał rozwinął działalność w zakresie produkcji spirytusu, a także budowy tartaków (w pobliżu stacji w Mrozach). Do tartaków i z tartaków budowano specjalne drewniane tory kolejowe. Znaczna część drewna trafiła do Wielkiej Brytanii.

1880–1910 W pewnym momencie budowany jest obecny kamienny dwór. W stabilnym bloku znaleźliśmy cegłę z wygrawerowanym w 1866 r.

1917 Przed śmiercią Szweycera w 1919 r. Kuflew poszedł do syna Bronisława, a jego inne dobra, np. Łask, trafiły do Janusza, np. Rzeczyce do Michała. (patrz galeria zdjęć).

1939 Mrozy

80 lat temu serca Polaków zadrżały. „Więc to wojna!” było tragiczne przesłanie Polskiego Radia. 1 września 1939 r. Rozpoczęła się tragiczna wojna z agresją Niemiec na Polskę, a następnie 17 września rosyjska inwazja, w której zginęły dziesiątki milionów ofiar na całym świecie.

Pierwsze bomby na Mrozach zaczęły spadać już 3 września. Celem była linia kolejowa i droga prowadząca z Kałuszyna do Mrozowa. Ludzie uciekli w panice z domu. Szukali schronienia w rozrzuconych wiejskich budynkach, daleko od centrum, a przede wszystkim od linii kolejowej, która przeprowadzała ciężkie transporty wojskowe. Uważano, że działania militarne będą krótkotrwałe, a Polakom szybko pomoże Wielka Brytania i Francja. Polscy żołnierze dzielnie i oddani stawiali opór niemieckim najeźdźcom. W rejonie Mrozy toczyły się zacięte walki. Najkrwawsze wydarzenia miały miejsce w Kałuszynie w dniach 11–12 września z udziałem Pierwszej Dywizji Piechoty Legionów. Po zdobyciu Kałuszyna zarządzono odwrót, m.in. przez Mrozy, Grodzisk i Kuflew. Rany leczono w pośpiechu, a zmarłych chowano - bez większych honorów, w pośpiechu, w losowo rozmieszczonych grobach.

Jednocześnie zablokowano około 17 transportów ewakuacyjnych (jednostki kolejowe, balony, saperzy, piloci, magazyny rolnicze) na linii kolejowej z Mińska Mazowieckiego do Siedlec, w tym pociąg pancerny „Piłsudczyk”. Niektóre polskie jednostki, kiedy Niemcy zdemaskowały je wieczorem 13 września, opuściły wagony i poniosły ciężkie straty, udały się do Toporu, gdzie 14 września miała miejsce krwawa bitwa. W rezultacie zginęli żołnierze polscy i niemieccy. Wśród zabitych Polaków byli kadeci ze szkoły lotniczej w Dęblinie - w 1940 r. Ekshumowano ich i przeniesiono na cmentarz w Jerozolimie. Tymczasem na odcinku Mrozy - Skruda z pozostałych oddziałów utworzono niezależną grupę operacyjną pod dowództwem por. Mikołaja Więckowskiego. Centrum dowodzenia znajdowało się w Skruda. Do 19 września dzielnie stawiali opór, walcząc początkowo o Mrozy, potem o Grodzisk. Pociąg pancerny „Piłsudczyk” odegrał ważną rolę w działaniach obronnych, powodując znaczne straty dla wroga.

17 września nadeszła szokująca wiadomość, że wojska radzieckie wkroczyły do Polski. Pod nieobecność sojuszniczej Francji i Wielkiej Brytanii poddanie się stało się konieczne. W tej sytuacji wszystko, co możesz zrobić, to dać wrogowi jak najmniej. 19 września w celu walki z grupą operacyjną w rejonie Mrozy w tak zwanym „Kotle” skierowano niemieckie pojazdy bojowe. Polskie dowództwo postanowiło się wycofać. Jednak zanim to się stało, amunicja i broń zostały zniszczone. Zniszczono także pociąg pancerny „Piłsudczyk”. Sierżant Dolczewski wjechał pociągiem na wysadzony wcześniej tor. 21 września żołnierze opuścili nasz teren. Kapitulacja została ogłoszona 30 września.

W październiku 1939 r. Rozpoczął się okres okupacji niemieckiej. Mieszkańcy wrócili do swoich domów, mając nadzieję, że „jakoś się to uda”. Nic jeszcze nie przewidywało eksterminacji, która miała nastąpić w późniejszych latach. Po raz pierwszy byli świadkami masowego dramatu Mrozy w grudniu 1939 r., Kiedy przybył duży transport kolejowy wysiedleńców z okolic Poznania. Przywódcy wioski otrzymali rozkaz wysiedlenia wysiedlonych. W 1940 r. Zakazano Żydom opuszczania wyznaczonych miejsc. Rozpoczął się eksport. W gminie Mrozy zorganizowano dwa obozy pracy dla Żydów, jeden w Jeziorku (Kuflewo), a drugi w Mrozy. Przywieziono do nich mieszkańców pobliskich gmin. Jak na ironię, dla wielu dotarcie do takiego obozu dawało nadzieję na uniknięcie śmierci w Treblince. Jesienią 1942 r. Obóz w Kuflewie został zlikwidowany. Około 200 osób zostało zastrzelonych i pochowanych w lesie w Mrozach. Resztę zabrano do Treblinki. Obóz Mrozy został ostatecznie zlikwidowany w 1943 r. Ponownie około 70 straconych mężczyzn zostało przywiezionych na miejsce zbrodni w Mrozach.

28 lutego 1943 r. Mrozy zobaczył kolejny dramat - dramat Dzieci Zamojszczyzny. W mroźny dzień na dworzec kolejowy w Mrozach przyjechał pociąg z 1064 osobami z obozu przejściowego w Zamościu. Wśród nich było 462 dzieci w wieku od 0 do 10 lat, oddzielone siłą od rodziców. Towarzystwo Mrozów, Kuflew, Kałuszyn i Cegłów zaczęło pomagać. Całą kampanią pomocową kierował dyrektor szkoły podstawowej w Mrozach - Stefan Wolf. Zorganizowano szpital dla najbardziej chorych dzieci, zapewniono opiekę i schronienie.

Potem przyszedł rok 1944. Zbliżał się koniec nazistów. 30 lipca 1944 r. Armia Czerwona wkroczyła do Mrozy. Między innymi Rosjanie spokojnie czekali tutaj, aż Warszawa walcząca w powstaniu się wykrwawi. Skutecznie zablokował także lokalnym członkom Armii Krajowej dostęp do Warszawy w celu udzielenia wsparcia. Później weszli do zniszczonej stolicy, mówiąc, że są „przyjaciółmi”.

W 1945 r. Wojna oficjalnie się zakończyła. To jednak tylko otwiera bramę do większego ucisku ze strony drugiego wroga - Stalina.



Piłsudczyk trenuje w Mrozach 1939


Kuflew:

21 - 24 września niemiecki 1. Kavallerie-Brigade (1 KD) wchodzi do Kuflew.

Kalendarz 1.KD

31.8.1939 w Prusach Wschodnich na polskiej granicy pod Myszyńcem
1.9.1939 przejście do Dylewa
2.9.1939 przejście do rejonu Drazdzewo.
3.9.1939–4.9.1939 w okolice Przasnysza
5.9.1939 Maków do Różana
6.9.1939-11.9.1939 Rozan-Kumin-Mala-Majdan-Wierezbno
12.9.1939-16.9.1939 Wierezbno do Ząbek tylko na północny wschód od Warszawy.
17.9.1939-20.9.1939 do rejonu Katuszyna
21.9.1939–24.9.1939 w rejonie Kuflew
25.9.1939–4.10.1939 w rejonie Rudzienka

Według mieszkańców prywatny samolot wylądował w pobliżu dworku, aby zabrać Szweycersów przed okupacją niemiecką. Rozumiemy, że dom zajmował 10 Niemców. Wieśniacy zostali zmuszeni do pracy na osiedlu. Słyszymy, że Żydówka została najpierw schroniona w piwnicach i tunelach pod Dworkiem, a następnie w piwnicach i tunelach w pobliskim domu duchów. Przez lata wojny była z powodzeniem ukryta i dożyła 89 lat.

1941 Założenie obozu pracy przymusowej dla Żydów w Kuflew. Zobacz http://deutschland-ein-denkmal.de/ded/database/detailViewFromSelection?request_locale=en&reqEntryId=2484

1943 Niemcy spalili wieś za czynny udział w ruchu oporu.

1944 Dwór został wykorzystany jako miejsce spotkań bojowników AK w ramach akcji Burza powstania warszawskiego

1945 5 lutego: Myron King ląduje bombowcem B 17 Flying Fortress i ląduje awaryjnie na lotnisku w Kuflewie. Samolot doznał uszkodzenia silnika podczas bombardowania Berlina. Rosjanie zalali pole, które następnie zamroziło, tworząc płaską powierzchnię dla lotniska. Podczas pobytu w Kuflewie młody Polak wszedł na pokład samolotu, udając członka załogi; Jack Smith. Samolot poleciał do Szczuczyna. Tam Rosjanie odkryli Polaka, który został później stracony, a władze rosyjskie szybko wykorzystały ten incydent, aby oskarżyć sojuszników o próbę przemytu polskiego terrorystyczno-szablarza sprowadzonego z Londynu do Polski. Służyło to jako wygodna kontuzja w celu odrzucenia skarg Wielkiej Brytanii na Rosję po powstaniu warszawskim. W marcu 1945 r. Stosunki amerykańsko-rosyjskie osiągnęły rekordowo niski poziom. W piątek 30 marca generał AE Antonow, szef Sztabu Generalnego Armii Czerwonej, napisał do generała Deane, szefa USMM w Moskwie, narzekając na „szereg przypadków, gdy załogi armii amerykańskiej brutalnie naruszyły rozkaz ustanowiony przez dowództwo Armii Czerwonej na terytorium okupowanym przez wojska radzieckie i nie przestrzegał elementarnych zasad relacji przyjaznych narodów ”. Porucznik został w Moskwie sędziowany w sądzie, ale według nawigatora samolotu, który był świadkiem procesu, było jasne, że Amerykanie zamierzają uznać go winnym, by ułagodzić Rosjan.


Zdjęcie Maiden USA, samolotu, który wylądował w Kuflew.


1946 21 września majątek został przejęty przez państwo polskie i podzielony na działk

1958 - umiera Bronisław Szweycer

1946-1997 Nieruchomość została po raz pierwszy użytkowana jako część (spółdzielnia Kolek Rolniczych) miejsca spotkań i części mieszkań komunistycznych. W jednym pokoju była biblioteka.

1998 Nieruchomość została sprzedana panu Andre Kuhnowi, ale niewiele zrobiono w celu utrzymania lub ochrony budynku przez następne 7 lat.